Die almagtige Koning word stil by Sy Hemelse Vader (Mark. 1:29-39)

Skriflesing: Mark. 1:29-39

Tema: Die almagtige Koning word stil by Sy Hemelse Vader

INLEIDING

Op 'n sabbatdag in die noorde van Palestina, in die stad Kapernaum, sien ons die almagtige Koning Sy verskyning maak. 'n Dag waarop Hy Sy almag vertoon en in woord en daad bewys dat Hy die Christus is, die Messias wat deur die Ou Testamentiese profete aangekondig is.

Aan die begin van hierdie sabbatdag vind ons Christus in die sinagoge van Kapernaum, besig om die mense vanuit die Skrifte te leer. Maar in die sinagoge vind ons ook 'n man wat deur 'n bose gees besete is (Mark. 1:23). Christus dryf die bose gees uit (Mark. 1:25-26) en so begin 'n dag van wonderwerke.

In Mark. 1:29-34 sien ons hoe die Koning Sy almag verder vertoon deur siekes te genees en nog bose geeste uit te dryf. Maar terselfdertyd sien ons ook in Mark. 1:35-39 hoe die almagtige Koning ook by die Vader stil word en Sy kragte vir Sy taak weer hernu. Dus, aan die eenkant die almagtige Koning aan die werk, en aan die ander kant die almagtige Koning stil voor die Vader.

DIE ALMAGTIGE KONING AAN DIE WERK

Die uitdryf van die bose gees in die sinagoge van Kapernaum, was beslis nie die enigste of laaste wonderwerk van hierdie dag nie – en nog minder dié van Christus se bediening nie! Skaars is die bose gees uitgedryf, of ons sien hoe die mense vir Christus vertel van Petrus se skoonma wat siek is. Sy het 'n hoë koors en is bedlêend (Mark. 1:30). Dit wil voorkom of die dokters vir haar niks kan doen nie. Maar waar aardse dokters se kennis en vermoëns te kort skiet, daar word die almag van die Koning juis bewys! Christus gaan na haar toe. Hy neem haar aan die hand en help haar op. Dadelik verlaat die koors haar en sy begin om hulle te bedien (Mark. 1:31).

Hier moet die onmiddelikheid van hierdie gebeure raaksien. Christus raak haar aan en dadelik … nie na 'n paar ure nie … nie na 'n paar dae nie … ook nie na 'n paar weke nie … maar dadelik het sy gesond geword! So gesond, dat sy haar dagtaak onmiddelik kon hervat. Sy het nie nodig gehad om as’t ware eers asem te skep of vir 'n oomblik eers 'n bietjie te sit sodat haar kragte kon terugkeer nie. Nee, ons lees in vers 31: “Hy het na haar toe gegaan, haar hand gevat en haar regop gehelp. Toe het die koors haar verlaat, en sy het hulle bedien.”

Maar wat met die besetene in die sinagoge en met Petrus se skoonma gebeur het, was slegs 'n voorskou van wat op die res van hierdie dag sou plaasvind. Want toe dit aand geword het, het die mense al die siekes en dié wat in die mag van bose geeste was, na Christus toe gebring (Mark. 1:32).

Wat 'n aangesig moes dit nie wees nie! Nie net 'n sieke hier en daar nie, of een of twee besetenes nie … maar 'n menigte siekes en besetenes wat voor die deur van Petrus se skoonma saamgedrom het. 'n Beeld wat enige iemand sekerlik verskrik sou maak – want 'n skare van mense wat desperaat is, is altyd gevaarlik. Maar wat sien ons? Christus is nie vreesbevange nie. Hy maak nie planne om by die agterdeur uit te sluip en in die nag te verdwyn nie. Hy sê ook nie vir Petrus om die mense weg te jaag nie. Nee, die almagtige Koning kom na buite. Hy kom na die skare toe en deur Sy almag genees Hy elkeen wat voor Hom neergelê word en Hy bevry elkeen wat deur bose geeste besete is.

Hier moet ons tog een ding raaksien en goed verstaan. Daar is vandag baie wat daarop aanspraak maak dat hulle die gawe het om siekes te genees en duiwels uit te dryf. Wees versigtig. Want die meeste – indien nie almal nie – besit nie hierdie gawes nie. Nou kan daar dadelik gesê word dat die stelling onredelik en veralgemeen nie. Maar let goed op wat besig was om te gebeur in Mark. 1:32-34: Almal – nie net sommige nie – maar almal wat na Christus gebring word, word gesond gemaak en bevry. Tog sien ons vandag 'n menigte van selfaangestelde profete en apostels wat aanspraak maak op die gawes van genesing en uitdrywing, maar kyk ons na die mense wat hulle onder hande gehad het, sien ons dat hierdie mense slegter af is as wat hulle was. En daar waar genesings of bevrydings nie “suksesvol” is nie, word die skuld voor die deur van die siekte of “besetene” gelê deur vir hulle te sê dat hulle geloof nie sterk genoeg is nie of dat hulle 'n groter geldelike bydra moet gee! Watter onsin! Watter vermetelheid om mense wat na hulp soekend is te belas met sulke uitlatings. Hierdie selfaangestelde profete en apostels is nie deur God gestuur nie, as hulle was sou hulle die gawes beoefen het soos Christus dit vir ons hier voorstel: m.a.w. dat almal wat na hulle toe kom om genesing of bevryding dit kry – sonder uitsondering! Van sulke selfaangestelde profete en apostels lewer die Here deur die profeet Esegiël duidelik uitspraak:

“³So sê die Here my God: Ellende wag vir die verwaande profete wat geen gesigte gesien het nie en hulle deur hulle eie gedagtes laat lei ... ⁶Hulle het gesigte gesien wat nie daar was nie en hulle waarsêery is leuens. Hulle sê: ‘Die Here sê’ al het Hy hulle nie gestuur nie, en dan verwag hulle dat Hy moet laat uitkom wat hulle sê. ⁷Hulle sien gesigte wat nie daar was nie en hulle verkondig leuens as waarsêery, hulle sê: ‘Die Here sê’, maar Ek het dit nie gesê nie. ⁸Daarom,” so sê die Here my God, “omdat wat hulle sê, vals is en omdat wat hulle as gesigte sien, leuens is, is Ek hulle teenstander,” sê die Here my God.” (Eseg. 13:3,6-8)

Verder moet ons ook onthou dat nie alles wat bo-natuurlik is, noodwendig van God kom nie. Die duiwel het ook mag en is ook tot wonders in staat. Dit is juis deur wonders wat hy mense verlei. Daarom waarsku die Here ons deur Sy Woord dat die Bose deur wonders baie sal verlei. Christus self sê in Matt. 7:21-23 dat nie almal wat wonders doen gesante van God is nie:

“²¹Nie elkeen wat vir My sê: ‘Here, Here,’ sal in die koninkryk van die hemel ingaan nie, maar net hy wat die wil doen van my Vader wat in die hemel is. ²²Baie sal daardie dag vir My sê: ‘Here, Here, het ons dan nie in u Naam gepreek nie, deur u Naam bose geeste uitgedryf en deur u Naam baie wonders gedoen nie?’²³Dan sal Ek openlik vir hulle sê: Ek het julle nooit geken nie. Gaan weg van My af, julle wat die wet van God oortree.”

Dieselfde waarskuwings weerklink ook op ander plekke in die Skrif:

• In Matt. 24:11 waarsku Christus dat daar baie vals profete sal kom en mense mislei.
• In 2 Tess. 2:9 word gesê dat die wettelose mens valse tekens en wonders sal doen.
• In Op. 13:13-15 lees ons dat die dier uit die aarde – 'n simbole van valse profete – in staat sal wees om groot tekens en wonders te doen en dat hierdie gesag van die Satan kom (Op. 13:4). 

Wie aanspraak maak op hierdie gawes van genesing en uitdrywing, moet dit doen soos Christus dit vir ons hier voorhou – en soos dit ook deur die apostels later beoefen is – naamlik dat elke sieke genees en elke besetene bevry moet word. Wie dit nie so beoefen nie, laat hy weg gaan voor ons en ons nie pla met verdigsels en fabels nie. Die Groot Koning het Sy almag bewys deur die siekes te genees en besetenes te bevry.

DIE KONING WORD STIL BY DIE VADER

Nie net sien ons die Koning aan die werk besig om siekes te genees en besetenes te bevry nie. Ons sien Hom ook tyd maak om by die Vader stil te word. Ons lees in Mark. 1:35 die volgende: “Die môre vroeg, toe dit nog nag was, het Hy opgestaan en buitentoe gegaan na 'n eensame plek en daar gebid.”

Christus het Sy hele aardse lewe en bediening stap vir stap, tree vir tree, volgens die wil van die Vader ingerig. Daarom het Hy altyd stil geraak om die wil van die Vader te ken en om by Hom stil te word vir krag. Lees ons deur die Evangelie beskrywings vind ons die almagtige Koning dikwels in gebed erns op 'n eensame en afgeleë plek:

• Ons sien dit hier in Mark. 1:35 na 'n vermoeiende dag en aan die begin van 'n nuwe dag waar Hy die wil van die Vader aan mense bekend sou maak en weer swaarde met die Bose sou moes kruis (Mark. 1:38-39).
• Ons sien Hom in gebed na die eerste vermeerdering van die brode in Matt. 14:23.
• Ons sien Hom weer in gebed voordat Hy 12 van die dissipels kies om later apostels te word in Luk. 6:12.
• En weer sien ons Hom in gebed voor Sy kruisiging in die Tuin van Getsemane in Mark. 14:32-39.
• Dat hierdie Sy gebruik was, is duidelik vanuit Luk. 5:16 waar ons lees: “Maar Hy het Hom altyd weer in eensame plekke afgesonder om daar te bid.”

Hierin het ons Verlosser en Koning ook vir ons die voorbeeld gestel. Hy het die erns en die noodsaak van gebed besef en daarom deur Sy woorde en dade ook vir ons die voorbeeld van 'n lewe van gebed voor God gestel. Met “'n lewe van gebed” word nie bedoel 'n paar minute in die dag nie, maar 'n lewe wat voordurend in gesprek met God is. Ons kan enige tyd van die dag, enige plek en onder alle omstandighede met ons Hemelse Vader in gebed verkeer. Ons kan met Hom praat as ons in die kar ry, of as ons op die speelgrond is, in die klas sit of op kantoor is. Ons kan met Hom praat wanneer ons gelukkig is of wanneer ons hartseer is, wanneer ons moedeloos voel of kans sien vir enige iets.

Ons het toegang tot die Vader, omdat Christus, ons Groot Koning en Verlosser nie net vir ons die voorbeeld van gebed gestel het nie, maar ook deur Sy bloed die toegang tot die Vader verkry het. Deur Sy offer is die voorhangsel verwyder en kan ons tot in die heilige teenwoordigheid van die Vader kom. Ons kan die troonsaal van die Groot Koning enige tyd betree en ons begeertes, ons vrese, ons behoefte, ons lofbetuigings of wat daar ook al in ons hart omgaan op daardie oomblik voor Hom kom neerlê in die wete dat Hy ons gebede hoor.

Christus, ons Koning en Verlosser, het tyd gemaak om stil te word by Sy Vader en om so Sy kragte te hernu vir die taak wat aan Hom gegee is. In hoe 'n mate volg ons hierdie voorbeeld na?

• Pak ons ons dagtaak aan met die idee dat alles sal slaag omdat ons alles mooi beplan het? Of besef ons in nederigheid hoe afhanklik ons van God is?
• Staan ons op in die oggend en begin met 'n gejaag? Of word ons aan die begin van die dag in gebed voor ons Hemelse Vader stil en vra vir krag vir die dag?
• En wanneer ons in die aande gaan slaap, sak ons dood moeg in die bed en vergeet ons om te bid? Of word ons ook aan die einde van die dag stil en bely soos die slaaf van Abraham: “Die Here het my in my doel laat slaag” (Gen. 24:56)?

Kortom gestel: Is ek en jy biddende mense, soos Christus ons biddende Koning en Hoëpriester was?

SLOT

In Mark. 1:29-39 sien ons die almagtige Koning aan die werk: Hy genees die siekes en bevry dié wat besete was. Maar ons sien ons Hom stil word, afgesonder om met die Vader te praat.

As mense na ons kyk, sien hulle ook hierdie beeld van ons Koning en Verlosser in ons lewe? Sien hulle mense wat hul dagtaak aanpak – nie in eie krag nie – maar in afhanklikheid van God, omdat ons weet dat ons tot niks in staat is as God ons nie deur die Heilige Gees die krag daartoe verleen nie? Amen.

Die gesag van die Koning (Mark. 1:21-28)

Skriflesing: Mark. 1:21-28

Tema: Die gesag van die Koning

INLEIDING

Die Evangelie volgens Markus begin met die aankondiging: Die Koning kom! Maak die pad gereed vir die Koning!

Die Hemelse Koning het neergedaal en die koninkryk van die duiwel hier op aarde kom betree. In die woestyn het Hy die stryd teen die duiwel self aangesê en bewys dat Hy magtig is om nie net die aanvalle van die duiwel af te weer nie, maar ook die duiwel se mag te breek. Ons moet goed verstaan: die duiwel bestaan regtig. Hy is die god van hierdie wêreld (2 Kor. 4:4), die koning van die bose geeste (Ef. 2:2), die brullende leeu wat opsoek is na iemand om te verslind (1 Pet. 5:8). Hy hou mense deur hulle sondes in sy koninkryk gevange en sleep hulle saam met hom die ewige hel tegemoet. Die mens is nie in staat om homself uit hierdie koninkryk te bevry of los te koop nie – ons het nie die mag, gesag of krag om dit reg te kry nie. Maar daar is een wat die mag en gesag het om ons te bevry – Jesus Christus, die Koning van die hemele.

In Mark. 1 sien ons hoe Christus begin om die koninkryk van die duisternis af breek, terwyl Hy terselfdertyd die koninkryk van God begin uitbou. In die woestyn bewys Hy dat Sy gesag en mag ver bo dié van die duiwel is (Mark. 1:9-11) en in Kapernaum sien ons hoe Sy gesag selfs die bose geeste laat sidder (Mark. 1:21-28).

In Mark. 1:21-28 sien ons hoe die Koning se gesag op twee maniere sigbaar word:

• Eerstens, Sy woorde dra gesag.
• Tweedens, Sy dade bevestig Sy gesag. 

DIE WOORDE VAN DIE KONING DRA GESAG

Markus begin die geskiedenis van Christus se bediening in 'n plek met die naam Kapernaum.

• Kapernaum was 'n stad aan die noordelike oewer van die See van Galilea.
• Dit het na beraming sowat 10 000 inwoners gehad en dit was 'n sentrum van handel in die Noorde van Palestina.
• Daar was 'n leërafdeling van soldate gestasioneer.
• Die stad was 'n sentrum vir belasting. Uit Matt. 9:1, 9 blyk dit dat Mattheus, die tollenaar, wat later een van Jesus se dissipels sou word, tollenaar in Kapernaum.
• Die stad het ook 'n sinagoge gehad waar Christus dikwels mense geleer het, soos dit ook die geval is in Mark. 1:21-28.

Ons sien in Mark. 1:21 hoe Jesus op die sabbatdag na die sinagoge gaan en daar mense begin leer. Dit was die gebruik van die Jode dat as 'n besoekende rabbi die geleentheid sou kry om 'n deel uit die Skrifte voor te lees en uit te lê. Dit is dan wat ons hier sien gebeur. Gerigte oor Christus moes al die rondte gedoen het, want uit Joh. 2:1-12 blyk dit dat Christus voor hierdie sabbatdag reeds wonders begin doen het. Dus, toe hulle verneem dat Hy na Kapernaum kom, sou hulle Hom die geleentheid wou bied om in die sinagoge met hulle te praat.

Maar wat hulle gehoor het op hierdie sabbatdag was iets wat hulle nooit sou verwag nie. Oor wat die inhoud van Christus se boodskap was, word daar nie vir ons gesê nie, maar die resultaat van Sy woorde word wel genoem. Markus skryf in vers 22: “Hulle was verstom oor Sy leer, want Hy het hulle geleer soos een wat gesag het, en nie soos die skrifgeleerdes nie.”

“Hulle was verstom …”. Die woord wat hier gebruik word, is 'n woord wat nie net vir algemene en aangename verrassing verwys nie. Nee, die betekenis van hierdie woord is dat Christus se woorde en die manier waarop Hy hulle geleer het, hulle totaal en al uit die veld geslaan het. Verstarde gesiguitdrukkings, oop monde en gespitste ore sou die toneel in hierdie sinagoge.

Maar waarom was hulle so verstom en uit die veld geslaan? “Hulle was verstom oor Sy leer, want Hy het hulle geleer soos een wat gesag het, en nie soos die skrifgeleerdes nie.”

Hoe het die skrifgeleerdes mense geleer? Die skrifgeleerdes sou 'n deel van die Skrifte aanhaal, maar in plaas daarvan dat hulle self 'n verklaring daarvan sou gee, sou hulle die een na die ander rabbi se verklarings oor die gedeelte aanhaal. Dis sou iets soos volg geklink het: “Daar staan geskryf dat jy nie mag vals sweer nie. M.a.w. soos rabbi Juda sê: …, maar dan moet ons ook rabbi Josef se woorde daarby lees wat sê: …. Natuurlik stem rabbi Esra nie hiermee noodwendig saam nie, want hy sê: …”

Die gevolg was dat dit dikwels geklink het soos 'n wedstryd waar die een na die ander rabbi aangehaal is in die soeke na 'n moontlike verklaring. Dit sou genoeg wees om enige persoon wat navraag oor 'n gedeelte gedoen het, laat voel of daar 'n byenes in sy kop rond zoom en hy sou meer verward van die rabbi weg gaan as toe hy na hom gekom het.

Maar dis nie hoe Christus die mense geleer het nie. Christus is die Koning wie se woorde gesag dra – Hy hoef niks en niemand aan te haal nie. Hy neem Sy koninkryk woorde op en lê dit self uit soos dit bedoel is. Hy het die waarheid van die Skrifte voorgehou en hulle laat skyn soos die son op sy helderste voor die oë van mense. Sy woorde was duidelik, reguit en gesagvol. Dit het mense in die harte getref, sodat niemand kon weg gaan van Hom sonder om 'n keuse te maak nie. Hulle moes Sy woorde vir waar aanvaar en dit gehoorsaam, of hulle moes Sy woorde verwerp tot hul eie ondergang. Daar was geen middelweg nie, geen diplomasie nie en geen draad sittery nie…

So het Christus se koninklike gesag geblyk deur dit wat Hy gesê het en die manier waarop Hy dit gesê het.

DIE DADE VAN DIE KONING DRA GESAG

Nie net in woord nie, maar ook deur daad het die gesag van die Koning deurgebreek.

Ons sien in vers 23 dat daar in die sinagoge op die sabbatdag 'n man was wat deur 'n “onrein gees” besete was. Nou dadelik sal dit vir ons vreemd klink: 'n man besete deur 'n bose gees in die sinagoge waar die Skrifte gelees word en die Here aanbid word?! Is dit regtig vreemd? Die duiwel self doen hom voor as 'n engel van die lig en dus is dit ook te verwagte dat die bose geeste dieselfde sal doen. Die beste manier om die waarheid te ondermyn is immers deur dit van binne af aan te val soos 'n kanker, eerder as om dit te probeer van buite af bombardeer met die kanonne van vervolging. So sien ons dan hierdie bose gees wat 'n man beset het sonder om uiterlik dit te wys … totdat Christus verskyn!

Die verskyning van Christus en dit wat Hy gesê het was genoeg om die bose gees na vore te laat tree en sy masker te laat val, want terwyl Christus nog besig is, skree hy uit: “Wat het ons met U te doen, Jesus van Nasaret? Het U gekom om ons te verdelg? Ek weet goed wie U is; U is die Heilige van God!” (v. 24)

Die bose gees, gekonfronteer van met die teenwoordigheid van Koning, kan nie langer sy mond hom en op sy lip byt nie. Want anders as die reaksie van die mense wat “verstom” was oor Christus se leer, het hierdie bose gees gesidder en gebewe van angs en vrees. Die mense is verwonderd omdat hulle nie weet wie Jesus is nie, maar die bose gees weet wie Hy is en daarom skreeu hy angsbevange: “Wat het ons met U te doen!” M.a.w.: “Los ons in rus en vrede, ons het niks met U in gemeen nie.”

Die bose gees weet wat vir hom en sy mede bose geeste wag. Hy weet dat die Een wat daar voor Hom staan die Regter is wat hulle in die hel sal werp wanneer die tyd daarvoor aanbreek. Hy weet daar is vir hom geen wegkom kans nie, geen manier om verlos te word van wat op hom wag nie en geen manier waarop hy versagtende omstandighede sal ontvang het. Al wat hy nou kan hoop is dat daardie vreeslike uur nie nou al aanbreek nie – en daarom die vraag: “… Het U gekom om ons te verdelg? …” (v. 24). M.a.w. “is dit nou die tyd dat U ons – my en my mede bose geeste – se vonnis gaan voltrek? Of is daar nog vir ons 'n bietjie tyd oor?”

Maar die vrees van die bose gees vir Christus is nie net op grond van sy kennis dat Hy die Regter is nie, maar ook omdat hy weet dat Christus die Heilige van God is. Wat 'n skrille kontras: 'n bose gees in die teenwoordigheid van die Heilige van God! Wie sal nie voor Hom as Heilige Regter en Koning sidder van vrees nie?! Ja, die bose gees weet dat Jesus, die Seun van God, heilig is en daarom sonde en boosheid haat en dit sal straf met Sy heilige en regverdige oordeel. Hy weet dat God Hom afgesonder en aangewys het as Regter om hul vonnis te voltrek. Hierdie wete is soos 'n klemmende hand om dit hart van die bose gees en 'n pyniging vir sy verstand.

Maar let op Christus se optrede. Hy gaan nie met die bose gees in gesprek nie. Hy vra nie vir hom vrae nie. Hy sê die allerhande formules op en Hy doen geen rituele om die bose gees uit te dryf nie. Al wat Hy doen is om Hom met 'n woord tot swye te roep en uit te dryf (v. 25). En die reaksie van die bose gees? Met 'n harde geskreeu en struiptrekkings verlaat hy die mens (v. 26). So onwillig soos hy is om sy slagoffer prys te gee, moet hy inwillig en doen wat Koning beveel. Die Koning het met gesag beveel en weë die een wat nie luister nie.

Maar wat was die reaksie van die mense? As hulle uit die veld geslaan was oor dit wat Hy gesê het, is hulle beslis dubbeld uit die veld geslaan nadat hulle gesien het wat voor hulle oë gebeur. Ons lees in vers 27: “Almal was so verbaas dat hulle onder mekaar geredeneer en gesê het: ‘Wat gaan hier aan? Dit is 'n nuwe leer, en dit kom met gesag! Hy gebied selfs die onrein geeste, en hulle gehoorsaam Hom.’”

Die Koning staan in hulle midde. Sy woorde getuig van Sy gesag en Sy dade bevestig Sy gesag!

Maar hoe tragies is die prentjie nie. Die mense is verstom oor wat Christus sê en doen, maar weet nie wie Hy is nie. Die bose gees weet wie Hy is en hy sidder van angs. Die bose gees besef die oordeel wag op hom en hy kan nie verlos word nie. Die mense besef nie dat hulle onder die oordeel is nie en wil daarom nie verlos word nie.

SLOT

Die wonders van Christus – ook die uitdryf van die bose geeste – is vir die mense wat dit gesien het en ook vir ons vandag preke in aksie. Dit getuig van die Koning se gesag. Maar nog meer, dit getuig van Sy almag. As Koning het Hy die mag en die gesag om mense uit die koninkryk van die duisternis te ruk soos 'n brandende hout uit die vuur geruk word. Wanneer die Koning Sy hand uitstrek om iemand uit die mag van die Bose te bevry, kan die Bose dit nie keer nie, want die Koning spreek en selfs die Bose moet op die vlug slaan.

Elkeen van ons wat Christus as Koning erken en dien, kan weet dat Hy hierdie genade aan ons bewys het. Ja, ook ons was vroeër burgers van die koninkryk van die duisternis, maar deur Christus se verlossingswerk het Hy ons burgers van die koninkryk van die lig gemaak. Ons was op pad na die ewige verdoemenis, maar in Sy genade het Hy gekom om aan ons die ewige lewe te gee. Ons was slawe van die Bose en die sonde, gebind met die kettings van ons eie ongeregtighede; maar Christus het ons losgekoop, die kettings gebreek en ons vrygespreek.

Christus, ons Plaasvervanger, reinig ons en neem ons sondes weg (Mark. 1:1-13; Lev. 13:7-10, 20-22)

Skriflesing: Mark. 1:1-13; Lev. 16:7-10, 20-22

Tema:  Christus ons Plaasvervanger reinig ons en neem ons sonde weg.

INLEIDING

Die eerste dag van die Joodse jaar is deur Groot Versoendag gekenmerk. Hierdie dag was die enigste dag waarop die hoëpriester die Allerheiligste van die tabernakel, en later die tempel, kon binne gaan om versoening tussen God en die volk te bewerk.

Op hierdie dag is daar o.a. twee bokke voor die Here gebring. Die lot is gewerp. Een van die bokke is aangewys as “vir die Here” en die ander as “vir Asasel” (Lev. 16:8). Elk van hierdie bokke het 'n rol op die Groot Versoendag vervul:

• Die bok wat “vir die Here” aangewys is, was as sondeoffer geoffer. Deur hierdie offer is die volk voor God van hul sondes gerein.
• Die bok wat “vir Asasel” aangewys is, was voor die hoëpriester gebring. Nadat die hoëpriester beide hande op die voorkop van die bok gelê het as teken dat die sondes van die volk op die bok oorgedra is, is die bok die woestyn ingejaag (Lev. 16:21). So is daar dan deur hierdie bok op 'n sigbare wyse vir die volk gewys dat hulle sondes van hulle af weggevat word.

Twee bokke: een as teken dat hulle van hul sondes gereinig is en een as teken dat sondes weggeneem is.

Eeue na hierdie gebruik ingestel is, sou daar egter Een kom wat ook hierdie seremonie sou vervul. So begin dan die geskiedenis van die Een wat gekom het as vervulling van die seremonie: “Die evangelie van Jesus Christus, die Seun van God begin só…”. Die evangelie, d.w.s. die blye boodskap; en hierdie blye boodskap het 'n persoon as middelpunt, nl. Jesus. Hy is die Christus, die Messias wat deur die profete van die Ou Testament aangekondig is. Maar Hy is ook die Seun van God.

Hoe begin die Evangelie, die Blye Boodskap, dan? Dit begin by Jesus wat aan die begin van Sy aardse bediening die handelinge van die Groot Versoendag vervul. Daardeur bevestig Hy dat Hy ons Plaasvervanger is wat gekom het om ons te reinig en ons sonde weg te neem.

CHRISTUS REINIG VAN SONDES

In Mark. 1:2-8 lees ons hoe Ou Testamentiese profesië van die “voorloper” – die een wat die pad sou gereed maak vir die koms van die Messias – deur Johannes die Doper vervul is. Ons lees dat Johannes in die woestyn naby die Jordaan rivier gepreek. Hy het gesê: “Bekeer julle en laat julle doop en God sal julle sondes vergewe” (Mark. 1:4). Die doop van Johannes die Doper was simbolies daarvan dat mense die ou sondige lewe afsterf en met 'n nuwe God-erende lewe begin. In hierdie sin het die doophandeling in die Jordaan baie dieselfde betekenis gehad as die bloed waardeur die volk op die Groot Versoendag gereinig is.

Uit vers 5 is dit duidelik dat baie mense gehoor aan die prediking van Johannes gegee het. Vanuit die ander Evangeliebeskrywings sien ons dat daar selfs van die Fariseërs en Saduseërs gekom het om hulle te laat doop, onder die valse voorwendsel dat hul lewe verander het (Matt. 3:7-9).

Dit is egter op hierdie punt wat Christus op die toneel verskyn. En wat 'n skrille kontras is dit nie:

• 'n Inwoner van Galilea in die Noorde (v. 9) tussen inwoners van Judea in die Suide (v. 5).
• Een afkomstig van Nasaret (v. 9), 'n plek wat deur baie verag is, laat Hom tel tussen dié afkomstig van Jerusalem (v. 5).
• Maar die mees verstommende: Die Sondelose kom staan tussen sondaars wat skuld bely.

Hy is daar met een doel: Ook Hy moet deur Johannes gedoop word (Matt. 3:15). Maar hoe kan dit gebeur? Hoe kan die Sondelose die pad stap van sondaars? Hy het tog geen sonde of skuld te bely nie? Hy het tog gee rede om Hom te bekeer nie? Daar is tog niks waarvoor Hy vergewe moet word nie? Waarom dan Hom laat doop?

Die rede vind ons in die Ou Testamentiese handeling van die Groot Versoendag. Die bok wat “vir die Here” aangewys is, was daar om as sondeoffer geoffer te word sodat die volk deur hierdie offer weer voor God rein kon word. Nou kom staan Christus, soos die bokke van ouds voor God, en God self wys Hom aan as die Een wat deur Hom uitverkies om reiniging te bewerk. Dit sien ons in dit wat na die doop van Christus gebeur, want die hemel skeur oop, die Gees daal soos 'n duif op Christus neer en die stem weerklink: “Jy is My geliefde Seun. Oor Jou verheug Ek My” (Mark. 1:11). So wys die Vader self die Seun as Offerlam aan.

Ja, die Sondelose kom staan by sondaars deur Hom in Sy doop met hulle te verbind. Dit doen Hy sodat sondaars deur Hóm gereinig kan word. Want net so min soos die bloed van bulle en bokke die mens van sy sonde kan reinig (Hebr. 10:4), net so min kan water die reiniging van sonde bewerk. Maar nou, hier staan die Vlekkelose Lam, die Sondelose Israeliet, die Uitverkore Messias wat gekom het om mense met God te versoen deur hulle van sonde te reinig.

Maar versoening gaan oor meer as net reiniging. Wanneer iemand gereinig is, moet hy sorg dat hy nie weer onrein word nie. Daarom moet dit wat onrein maak eers weggevat word. Daarom gaan versoening nie net oor reiniging nie, maar ook oor die verwydering van sonde. Deur Sy doop neem Christus as’t ware simbolies die sondes van die volk daar in die Jordaan bely het, op Hom sodat hulle rein mag weg gaan. Maar nou kom die volgende stap: Die sonde wat Hy simbolies op Hom geneem het, moet ook nou simbolies weg geneem word. Dit is hier waar Christus dan die tweede handeling van die bok “vir Asasel” ook vervul.

CHRISTUS VERWYDER OOK DIE SONDE

Op die Groot Versoendag is die sonde simbolies verwyder deur die bok wat “vir Asasel” aangewys is, die woestyn in te jaag (Lev. 16:21). So neem Christus ook hierdie rol op Hom, want ons lees in vers 12: “Net daarna het die Gees Hom weggevat die woestyn in …”. Letterlik staan hier: “Hierna het die Gees Hom uitgedryf die woestyn in.” Ons sien hier dieselfde gedagte as op die Groot Versoendag waar die bok die woestyn ingedryf word.

Die sondes van die volk rus simbolies op Hom en nou gaan Hy vir 40 dae na die woestyn; 'n droë, warm en verlate plek. Dit is hier waar die Satan, die Versoeker, na Christus kom om Hom te versoek (Mark. 1:13). Ja, die Sondelose het die sondes van die volk deur Sy doop op Hom geneem en met hierdie las gaan Hy die Versoeker tegemoet. Maar waar die sondebelaaide mens voor die Versoeker se aanvalle sou swig, sien ons dat die Sondelose wat in die plek van die sondaar kom staan het, die Versoeker se aanvalle teëstaan. Nog meer, nie net teëstaan nie – Hy tree as die Oorwinnaar uit die stryd. Nooit struikel Hy nie. Nooit gee Hy in voor die Satan se versoekings nie. Nooit begaan Hy 'n sonde nie.

Markus wy nie uit oor die besonderhede van die versoeking nie. Vanuit die ander beskrywings van hierdie geskiedenis in Mattheus 4 en Lukas 4 word dit meer in diepte beskryf. Maar die spiespunt van hierdie geskiedenis bly altyd om te wys dat Christus die Versoeker teëstaan en oorwin.

Hierdie geskiedenis van Christus se doop en versoeking dien as 'n voorskou vir wat aan die kruis sou gebeur. Want dis aan die kruis waar Christus as die Sondelose Lam Sy lewe sou offer as sondeoffer, sodat elkeen wat in Hom glo van hulle sonde gereinig kon word. Dit is aan die kruis waar Christus die sonde van die kinders van God op Hom neem, daarvoor ly en ons sondes van ons verwyder. Deur Sy kruisdood en opstanding staan ons voor die Hemelse Vader rein en sonder sonde. Ja, ons is met God versoen. Hy is ons Vader en ons is Sy kinders.

SLOT

Ons vier vanoggend die Nagmaal. In hierdie sakrament sien ons Christus se verlossingswerk. Want dit is deur Sy bloed dat ons van ons sondes gereinig word en dit is in Sy liggaam wat Hy ons sondes op Hom geneem het en dit van ons verwyder het. Die begin van Sy aardse bediening het reeds na hierdie versoening gewys en aan die kruis het dit 'n werklikheid geword toe Hy dit uitgeroep het: “Dit is volbring” (Joh. 19:30). Ja, die offer wat ons reinig en ons sondes van ons verwyder is gebring. Die voorhangsel van die tempel is middeldeur geskeur (Matt. 27:51) en die weg na die Vader is nou oop.

Laat ons dan die Nagmaal met hierdie vreugde in ons harte vier: Ook my sonde is weggeneem. Ook ek staan voor die Heilige as 'n sondaar wat deur die bloed van Christus rein gewas is. Daarom mag ek ook in 'n verhouding met God, my Hemelse Vader staan. Amen.