Vorder op die pad van heiligmaking en broederliefde

Skriflesing: 1 Thess. 4:1-12

Tema: Vorder op die pad van heiligmaking en broederliefde

INLEIDING

As mense word ons baie gou gemaklik. Gemaklik met ons lewe, gemaklik met ons prestasies en veral gemaklik met waar ons staan in ons geestelike lewe. Die begin van ons geestelike lewe is dikwels soos 'n klip wat afdraende rol en vinnige vordering maak, maar wanneer dit op die gelyktes van die lewe kon, begin die klip stadiger rol en kom dit uiteindelik tot stilstand. So gebeur dit dikwels dat iemand wat nog jonk in die geloof is, vinnig vorder in die proses van heiligmaking en dan momentum begin verloor. Kyk jy na so 'n persoon se lewe 'n paar jaar nadat hy tot geloof gekom het, sien jy dat hy begin het om in die geloof te stagneer. Die groei van vroeër en die ywer waarmee hy die Here gedien het, is nie meer daar nie.

Die apostel Paulus, onder die inspirasie van die Heilige Gees, het geweet hoe gevaarlik dit is vir gelowiges om momentum in hul geloofslewe te verloor. Hy het gesien dat die gelowiges in Thessalonika die Here met ywer dien en die Evangelie van harte aangeneem nie. Tog besef hy dat dit nie altyd die geval sal wees nie. Die Satan sal hulle nie alleen los nie, maar alles in sy vermoë doen om hulle geloofsgroei te hinder.

Daarom roep die apostel die gelowiges op om hulle met volle ywer toe te lê op die Christelike lewe. In 1 Thess. 4:1-12 roep hy op gesag van Christus hulle op om hulle toe te lê op twee sake:

• Om heilig te lewe
•  En om mekaar lief te hê. 

OP BEVEL VAN CHRISTUS

Voor Paulus met sy oproep begin, herinner hy egter eers die gelowiges dat wat volg nie sy woorde of menings is nie. Dit is nie maar Paulus wat vir hulle werk uit dink nie. Nee, wat hy aan hulle skryf is die wil van God. Hierdie waarheid beklemtoon hy twee keer:

• In vers 1 skryf hy: “… Julle het van ons geleer hoe God wil hê julle moet lewe. Julle doen dit ook, maar in die Naam van die Here Jesus versoek ons julle dringend: Lê julle nog meer daarop toe.”
• En vir 'n tweede keer in vers 2: “Julle ken die voorskrifte wat ons op gesag van die Here Jesus aan julle oorgedra het.” 

Hierdie verse moet ons tot groot versigtigheid maan! Wat hier geleer word in 1 Thess. 4:1-12 is nie maar die woorde van mense nie en dit is ook nie maar om met 'n mens te verskil nie. Wie nie die woorde van hierdie gedeelte ter harte neem nie en hulle daarteen verset, verset hulle teen God self! Dit skryf die apostel in soveel woorde in vers 8: “Wie hierdie voorskrifte verwerp, verwerp dus nie maar net 'n mens nie, hy verwerp God wat ook Sy Heilige Gees aan julle gegee het.”

Laat ons dan met groot eerbied en versigtigheid voortgaan.

VORDER OP DIE WEG VAN HEILIGMAKING

Die eerste saak waartoe die apostel Paulus onder die inspirasie van die Heilige Gees die gelowige oproep is om hulle nog meer toe te lê op hulle vordering op die weg van heiligmaking. Daarom skryf hy in vers 3: “Dit is die wil van God dat julle heilig moet lewe.”

'n Lewe van heiligheid en heiligmaking is nie groot prioriteit onder baie mense wat hulself “Christene” noem nie. Sodra jy met mense begin praat oor 'n lewe wat God verheerlik, 'n lewe waarin die beeld van Christus uitgestraal word en in ooreenstemming met Sy wil en wet gebring word, is hulle vinnig om die rug te draai en 'n dowe oor te hou. Sommige sal jou beskuldig van “wettisisme”, ander sal jou toesnou dat jy dink dat jy beter is as hulle en nog ander sal iets sê soos “ons is onder die genade en nie die wet nie”.

Daar is geen begrip by hierdie mense dat jy nie kan sê dat jy 'n Christen is en steeds in die sonde lewe nie. Of anders gestel: Jy kan nie sê dat jy 'n verloste is en dan nog as 'n slaaf van jou sondige begeertes lewe nie! Watter krag sal jou getuienis hê?! Ongeveer soveel krag soos 'n man van jou vertel van 'n wonderlike pilletjie wat al die pyne weg vat, terwyl hyself gebuk gaan onder die pyn in sy eie liggaam!

Nee, dit is die wil van God dat ons heilig moet lewe. Hy is immers die Heilige God en as Sy kinders beveel Hy ons om ook heilig te lewe (Lev. 19:2; 1 Pet. 1:16). Maar hoe lyk 'n “heilig lewe”?

In vers 4-7 word die antwoorde gegee. 'n Heilige lewe is 'n lewe wat in die eerste plek nie deur onsedelikheid gekenmerk word nie. Die apostel skryf in vers 3: “… Weerhou julle van onsedelikheid.”

Ons moet onthou dat die gelowiges tot bekering gekom het, te midde van 'n goddelose en onsedelike samelewing. Egbreuk was aan die orde van die dag. Baie van die godsdienstige praktyke van die destydse samelewing was seksueel van aard en tempelprostitusie was niks vreemd nie. Maar as verloste mense mag die gelowiges nie meer aan hierdie praktyke meedoen nie. Die ou, sondige en onsedelike lewe moet hulle afsterf. Elkeen moet in rein verhouding met sy eie man en vrou lewe (v. 4) en nie toelaat dat hulle begeertes hulle dring om egbreuk te pleeg nie (v. 5-6).

Maar die daad is nie die begin nie, dit is slegs die vrug. Daarom gaan 'n heilige lewe om meer as net die uiterlike daad. Dit begin by die innerlike mens. Daarom die oproep in vers 5: “julle moenie deur hartstog en begeertes gedrywe word soos die heidene wat God nie ken nie.” 'n Onsedelike lewe begin nooit by die sondige daad nie, maar by die sondige gedagte. In die woorde van Jakobus in Jak. 1:14-15: “Maar 'n mens word verlei deur sy eie begeertes wat hom aanlok en saamsleep. Daarna, as die begeertes bevrug geraak het, bring dit die sonde voort; en as die sonde ryp geword het, loop dit uit op die dood.”

Dit oproep om ons dus toe te lê op 'n heilige lewe, begin nie by my uiterlike dade nie, maar in die gedagtes van my innerlike mens.

Hoe lyk jou lewe? Nie die maskers wat jy voorhou nie, maar daardie deel van jou lewe wat jy vir almal weg steek, waarvan niemand weet nie, behalwe jy en God? Hoor vandag die oproep van die Heilige God: “God het ons nie geroep om onsedelik te lewe nie, maar om heilig te lewe.” Hoe ver het jy al gevorder op die pad van heiligmaking? Hoeveel van Christus se beeld kan ander al in jou lewe sien?

WEES OORVLOEDIG IN LIEFDE

Nie net besef die apostel dat gelowiges die gevaar loop om lam in die knieë te raak en stadiger te vorder op die weg van heiligmaking nie, hy besef ook dat die liefde vir ons medegelowiges so maklik kan verkoel. Daarom roep hy hulle onder die inspirasie van die Gees op om hulle nog meer toe te lê om in liefde met mekaar te lewe (v. 9-10).

In die lewe van hierdie gemeente was liefde sigbaar. Paulus gee ook hieraan erkenning in vers 9-10 wanneer hy skryf: “Oor broederliefde hoef ons nie aan julle te skryf nie, want julle is self deur God geleer om mekaar lief te hê. En dit doen julle dan ook teenoor die broers in die hele Masedonië…” Maar liefde kan verkoel, soos ons lees van die gemeente in Efese in Open. 2:4 waar Christus vir die gemeente kom sê: “Maar Ek het dit teen julle: julle het My nie meer so lief soos in die begin nie.”

Daarom kom die dringende oproep – en ons kan sommer die erns in die stem van die apostel hoor – wanneer hy skryf aan die einde van vers 10: “… Ons versoek julle egter dringend, broers: Lê julle nog meer daarop toe.” Ja, sorg dat die vlam van liefde vir Christus en vir mekaar nie verflou en uitgeblus word nie. Gooi eerder nog so paar kole op die vuur en blaas die as weg, eerder as wat julle net toekyk hoe die vlammetjie laer en laer brand totdat dit uiteindelik heeltemal verdwyn en nie die gloei van die kole oor is …

Natuurlik is hierdie nie 'n maklike saak nie. Jy kry mense vir wie dit maklik is om lief te wees, met wie jy in rus en vrede kan saamleef. Maar jy kry ook mense wat dit moeilik maak – ja, selfs gelowiges wat jou geduld en liefde tot die uiterste toe kan toets. Maar die Here sê vir ons deur Sy apostel dat ons ook hulle moet liefhê. Nog meer! Ons moet groei in ons liefde vir hulle.

Wie in liefde groei, sal die genade ontvang om in rustigheid met ander te kan saamleef en hulle te beperk tot hul eie sake (v. 11). Maar hulle wat nie in liefde lewe nie, is geneig om hulle neus in ander se sake in te druk. Beteken dit dat ons nie moet vra wat in die lewe van ons broers en susters in die geloof aangaan nie? Nee, beslis nie! Wat dit beteken is dat ons ook die privaatheid van ons medegelowiges sal respekteer – en waar hulle hulp nodig het, dit sal vrylik aanbied.

SLOT

Dit kan maklik nou gevra word: Waarom op hierdie manier lewe? Waarom ons toespits op 'n heilige lewe en broederliefde? Die antwoorde is tweeledig:

• In die eerste plek: Dit is 'n bevel van God! Dit is die wil van God dat Sy kinders anders as die wêreld sal lewe. Hy het ons losgekoop met die bloed van Sy Seun op Golgota. Die prys vir ons verlossing was onberekenbaar hoog en daarom behoort ons uit dankbaarheid vir die verlossing in liefde gehoor te gee aan die wil van ons Vader.
• Maar in die tweede plek: Ons lewe dra ook 'n getuienis. Ons dra in ons naam die Naam van Christus. 'n Christen is 'n navolger van Christus. Wat ons doen, gee aanleiding tot óf lofprysing óf lastering. Wie heilig lewe en die broederliefde uitleef, getuig voor die wêreld  van die heiligheid en liefde van God! (v. 12). Maar wie onsedelik lewe en liefdeloos, bring die Naam van Christus in die skande. 

Mag God ons die genade gee om daagliks al hoe meer onder die leiding en in die krag van die Heilige Gees te vorder op die weg van heiligmaking. Mag Hy deur Sy Gees die vlam van liefde in ons harte brandend hou – en daar waar die vlam laag brand, of dalk selfs dood gegaan het, weer opnuut laat ontvlam. Mag ons ook op hierdie manier ons Here en Verlosser wie se Naam ons dra, verheerlik. 

Die Evangelie van Christus sal verkondig, geglo en teëgestaan word!

Skriflesing: 1 Thess. 2^1-16

Tema: Die Evangelie van Christus sal verkondig, geglo en teëgestaan word!

INLEIDING

In 1 Thess. 1 skryf die apostel Paulus aan die gemeente dat wanneer hy en sy medewerkers aan die gelowiges in Thessalonika dink, hulle God altyd oor hulle dank. Waarom? Hulle dank God om drie redes:

• Eerstens omdat hierdie gelowiges die Evangelie van verlossing in en deur Christus geglo en aangeneem het.
• Tweedens omdat hulle hierdie Evangelie nie vir hulself gehou het nie, maar ook na buite verkondig het.
• En derdens omdat hulle God van harte dien en die wederkoms van Christus verwag. 

Tog was daar mense wat die gemeente binnegedring het, en begin het om Paulus hulle se gesag en die boodskap wat hulle verkondig het, te bevraagteken. Hierdie stemme wat die gesag van Paulus – en trouens die gesag van die res van die Skrif – bevraagteken hoor ons steeds vandag. Daarom moet ons ag gee op wat die Here deur Sy apostel in 1 Thess. 2:1-16 skryf.

In hierdie gedeelte beklemtoon Christus deur Sy apostel Paulus die waarheid dat die Evangelie van verlossing verkondig sal word, dat hierdie Evangelie ook geglo sal word, maar dat daar ook altyd mense sal wees wat dit teëstaan! Dit was waar in die tyd toe hierdie brief op skrif gestel is, en so is dit ook vandag steeds waar en sal dit waar wees in die toekoms tot by die wederkoms van Christus!

Die Evangelie van verlossing sal verkondig, geglo en teëgestaan word.

DIE VERKONDIGERS VAN DIE EVANGELIE

In verse 1-12 word die waarheid gestel dat daar altyd mense sal wees wat die ware Evangelie van verlossing in en deur Jesus Christus sal verkondig. Dit is juis hierdie Evangelie wat Paulus hulle aan die gemeente daar in Thessalonika verkondig het.

Maar omdat Paulus bewus is van sommige wat die betroubaarheid van die Evangelie en die gesag van hulle wat die Evangelie verkondig, bevraagteken; stel hy dit baie duidelik dat hulle:

• Eerstens die betroubare Evangelie verkondig het.
• En tweedens dit gedoen het sonder enige bybedoelings. 

Die betroubare Evangelie

In die eerste plek wys die apostel op die feit dat die Evangelie wat hulle verkondig het, sy oorsprong nie by hulle as mense gehad het nie, maar by God. Anders gestel: Die Evangelie is deur God aan hulle toevertrou en is nie maar stories wat vertel is om 'n kampvuur nie.

Om hierdie waarheid te beklemtoon verwys die apostel na die boodskap wat hulle verkondig het deur gebruik te maak van uitdrukkings soos: “die evangelie van God” (v. 8-9), “die boodskap van God” (v. 13) en “die woord van God” (v. 13). Uit hierdie uitdrukkings blyk dit duidelik dat die boodskap, die Evangelie van verlossing in Christus, nie die uitvindsel van 'n mens is nie, maar dat dit van God self kom. Hy is die Outeur. Hy is die Een wat Sy knegte roep en stuur om hierdie boodskap te gaan verkondig.

Maar net vir ingeval iemand hierdie uitdrukkings mis lees – soos dit dikwels gebeur – stel die apostel die baie duidelik dat hierdie boodskap nie op menslike uitdenksels berus nie. Hy skryf in vers 3-4: “Ons prediking berus immer nie op dwaling nie, kom ook nie voort uit onsuiwer beweegredes nie en is sonder enige bybedoelings. Nee, God het ons gekeur en die Evangelie aan ons toevertrou, en so verkondig ons dit…”

Dus, wie ook al die Evangelie van verlossing in Christus verwerp as maar net stories om die kampvuur, of mense se slim redenasies; verwerp die gesag van die apostel, verwerp die gesag van die Skrif en uiteindelik verwerp hulle die gesag van God self!

Sonder bybedoelings

Nie net is die Evangelie betroubaar omdat dit van God kom nie, ook hulle wat die ware Evangelie verkondig is betroubaar omdat hulle die eer van God soek.

Ons lewe vandag in 'n samelewing waar baie van die “groot predikers” van ons dag nie die eer van God soek nie, maar eerder die eer van mense! Hulle hou daarvan om in die komplimente van mense te bad soos 'n vark in modder. Hulle hou daarvan om mense heuning om die mond te smeer, sodat hulle kan voel hoe hul eie ego gestreel word. Hulle preek emosioneel-opswepende preke en beloof wonderlike dinge, sodat die mense hulle beursies sal leegmaak in die asblikke wat by die deure van die kerkgeboue staan.

Maar die apostel Paulus wys die gemeente daarop dat hierdie nooit die werkswyse van diegene is wat die ware Evangelie verkondig nie:

• In vers 3 skryf hy dat hulle nie aan die mense kom stories vertel het nie en hulle probeer oortuig het om die boodskap te glo deur hulle te mislei nie. 
• In vers 5 sê hy dat hulle hul nie met vleitaal besig gehou het nie, en dat die motief waarom hulle die Evangelie verkondig het nie was om daardeur vir hulself rykdom te bekom nie.
• In vers 4 en 6 sê hy dat hulle motief ook nie was om deur mense geëer te word nie. 

Nee, as verkondigers van die Evangelie het hulle die Evangelie aan die mense verkondig soos God dit aan hulle toevertrou het. Hulle motief was om God te eer en om Sy goedkeuring te ontvang. Daarom het hulle hul juis so gedra sodat niemand die egtheid en betroubaarheid van die Evangelie sou bevraagteken nie:

• Hulle was altyd liefdevol en sag teenoor die gelowiges (v. 8)
• Hulle het nie van hulself 'n las gemaak nie, maar self gewerk om so aan die lewe te bly (v. 9)
• Hulle lewenswyse was onberispelik – d.w.s. niemand kon met reg na hulle die vinger wys oor iets wat hulle verkeerd gedoen het nie (v. 10).
• Hulle het die gelowiges bemoedig en aangespoor waar dit nodig was en hulle opgeroep om soos verloste mense te lewe (v. 11-12). 

Hulle het dus gedoen wat God van hulle verwag het: Hulle het die Evangelie van verlossing in en deur Jesus Christus aan hulle verkondig sonder om self eer te verwag, maar om deur hulle dienswerk juis God te verheerlik.

DIÉ WAT DIE EVANGELIE GLO

Deur die genade van die Here sal daar ook vrug wees om die arbeid van dié wat Hom dien. God is getrou aan Sy beloftes en Hy het beloof dat Sy Woord nooit leeg na Hom toe terugkeer nie (Jes. 55:11). Daarom sal daar altyd mense wees wat die Evangelie wat verkondig is, sal glo.

Dit is ook wat gebeur het in die gemeente in Thessalonika! Paulus skryf in vers 13: “Ons dank God dan ook gedurig daarvoor dat hulle die boodskap van God wat julle van ons gehoor het, ontvang en aangeneem het in die oortuiging dat dit nie mensewoorde is nie, maar die Woord van God. En dit is ook inderdaad die Woord van God, soos die uitwerking daarvan op julle wat glo, bewys.”

In hierdie vers wys Paulus op twee kern waarhede: 

• In die eerste plek dat die feit dat hulle die Evangelie geglo en aangeneem het, die werk van God was. Daarom dank hulle God daarvoor! Want dit was God wat deur Sy Gees hulle oortuig het van die waarheid en die betroubaarheid van die Evangelie wat aan hulle verkondig is.
• Tweedens, en hierby het ons reeds stilgestaan, maar dis nodig dat ons dit weer hoor: die Evangelie van verlossing is nie mensewoorde nie, maar dit is die Woord van God! 

Maar Paulus gaan ook verder en wys daarop dat diegene wat die Evangelie glo, lyding moet verwag en sal verduur (v. 14). Waarom, omdat die wêreld Christus haat, die boodskap van Sy verlossingswerk haat, die verkondigers van hierdie boodskap haat en daarom ook almal haat wat na hierdie boodskap luister en dit glo.

DIE TEËSTANDERS VAN DIE EVANGELIE

Daarom, laastens: Nie net sal die Evangelie van verlossing in en deur Christus altyd verkondig word en deur mense aangeneem en geglo word nie; daar sal ook altyd teenstand teen die Evangelie wees.

Hiervan was – en is steeds – die Jode 'n goeie voorbeeld. Daarom skryf Paulus onder die inspirasie van die Gees in vers 15: “Dit is die Jode deur wie die Here Jesus en die profete doodgemaak en ons vervolg is…”

Christus het immers self gesê: “Jerusalem, Jerusalem! Jy wat die profete doodmaak en die boodskappers stenig wat na jou toe gestuur is …” (Matt. 23:37)

Dink maar net aan die Jode se optrede in die Ou Testament:

• Dink aan hoeveel keer Moses se lewe in gevaar was omdat hy gedoen het wat God verwag en die volk in opstand gekom het (vgl. bv. Num. 14:36-45).
• Dink aan Elia wat moes vlug vir die goddelose koning Agas en sy vrou Esebel (1 Kon. 19).
• Dink maar aan Jeremia wat selfs in 'n put gegooi is omdat die koning en sy amptenare nie gehou het van die boodskap wat Jeremia verkondig het nie (Jer. 38:1-13). 

Dink aan die Jode in die Nuwe Testament:

• Die Jode wat voor Pilatus uitgeroep het dat Christus gekruisig moes word en dat Sy bloed op hulle en hul kinders moet wees (Matt. 27:22-25).
• Die Jode wat Stefanus buite die stadsmure van Jerusalem gesleep het en gestenig het (Hand. 7:57-59).
• Die Jode wat selfs die oorsaak was dat Paulus dikwels vir sy lewe moes vlug – soos in die geval van die gebeure in Thessalonika (Hand. 17:1-10) en dat hulle selfs per geleentheid die oorsaak was dat hy gestenig en vir dood gelaat is (Hand. 14:19-20). 

In die optrede van die Jode sien ons die haat van die wêreld teenoor die Evangelie van verlossing in en deur Jesus Christus. Die wêreld sal alles in hulle vermoë doen om die verkondiging en bevordering van die Evangelie teë te staan. Hulle sal alles doen wat hulle kan om te verhinder dat die Evangelie verkondig word aan dié wat dit nog nie gehoor het nie (v. 16). En daar waar hulle nie die Evangelie kan keer nie, maar hulle probeer om die groei van die kerk van Christus in die kiem te smoor deur vervolging.

Al hulle pogings is egter tevergeefs! Al wat hulle reg kry is om, soos vers 16 dit stel, “hulle sonde vol te maak”. Ja, die Here laat toe dat die wêreld die beker van hul sonde vol maak, so vol te maak dat dit oorloop! En wanneer die beker oorloop sal God in Sy heilige geregtigheid en vreeslike toorn die wêreld die volle maat van die oordeelsbeker laat drink!

SLOT

Ons lewe in 'n tyd waar die Evangelie teëgestaan word. Daagliks hoor ons die aanslae teen die betroubaarheid van die Woord van God in die media. Maar moenie bekommerd wees nie!

Ja, die wêreld sal gal braak in 'n poging om die betroubaarheid van die Evangelie wat ons glo in diskrediet te bring. Die wêreld sal dit selfs reg kry om sommige te laat twyfel in die betroubaarheid van die Woord. Maar die wêreld en die Bose sal nooit daarin slaag om die vloedgolf van die Evangelie van verlossing in en deur Jesus Christus alleen te keer of terug te hou nie. Christus is in beheer. Hy waak oor Sy Woord en eer.

Ware bekering word sigbaar in geloof, liefde en hoop

Skriflesing: 1 Thess. 1^1-10

Tema: Ware bekering word sigbaar in geloof, liefde en hoop.

INLEIDING

Dwars deur die Bybel vind ons van plek tot plek hoe die Here aan enkelinge, gemeentes en volke getuigskrifte gee: Soms is hierdie getuigskrifte goed, byvoorbeeld die getuigskrif aan die gemeente in Filadelfia: “… Ek weet dat jy min krag het, en tog het julle aan My boodskap vasgehou en My nie verloën nie.” (Open. 3⁸). Soms is die getuigskrif baie negatief, byvoorbeeld die getuigskrif aan die gemeente in Laodisea: “Ek weet alles wat julle doen … omdat julle lou is, nie warm nie en nie koud nie, gaan Ek julle uit My mond uitspoeg.” (Open. 3^15-16)

Ook hier, in 1 Thess. 1 lees ons 'n getuigskrif – die getuigskrif van die Here aan Sy gemeente in die stad Thessalonika. Hierdie getuigskrif kan ons met drie woorde saamvat: geloof, liefde en hoop. In hierdie drie woorde word die wese van 'n ware bekering saamgevat:

·       Die werke van die geloof

·       Inspanning van geloof

·       Volharding van hoop in Christus

WERKENDE GELOOF

Ons lees in vers 2: “Ons dank God altyd vir julle almal wanneer ons in ons gebede aan julle dink …” Waaraan dink Paulus hulle?

In die eerste plek dink hulle aan hoe die gelowiges in Thessalonika die Evangelie ontvang en geglo het, toe Paulus hulle dit aan hulle verkondig het! Hulle geloof was die werk van die Gees, want ons lees in vers 5: “deur die Heilige Gees”. Ja, Paulus hulle het die Evangelie aan hierdie mense verkondig: “want die Evangelie wat ons aan julle verkondig het, het nie bloot met woorde gekom nie…” (v. 5)

Hulle het ook hierdie Evangelie met krag verkondig: “… maar ook met krag …” d.w.s. hulle houding was nie een van jammer-dat-ek-leef nie, maar met erns het hulle die Evangelie verkondig. Hulle het dit ook “met volle oortuiging” gedoen. Dit beteken dat hulle die boodskap wat hulle verkondig het, self geglo het en gestaan of geval het by die waarheid van hierdie Evangelie.

Dit het hulle alles gedoen “deur die Heilige Gees”. Want, as dit nie vir die werk van die Heilige Gees nie kan ons as gelowiges dag in en dag uit die Evangelie met ywer verkondig, vas oortuig van die waarheid en betroubaarheid van die boodskap, en niks sal gebeur nie. Ons prediking, ons verkondiging van die Evangelie van verlossing in en deur Jesus Christus moet geseën word deur die Heilige Gees. Slegs as Hy dit seën sal die saad wat ons saai, ontkiem, groei en vrug dra. Maar as Hy dit nie doen nie, sal die saad wat ons saai in die harte van mense leweloos bly en daar geen ware bekering wees nie.

Maar die apostel gaan verder in vers 6 en wys op die omstandighede waaronder hierdie mense hulle vertroue in God gestel het. Hy sê: “… In baie moeilike omstandighede het julle die Woord aangeneem met blydskap wat van die Heilige Gees kom.”

Weereens sien ons die werk van die Gees in die bekering van mense – en dit in baie moeilike omstandighede. Daar het 'n dodelike gedagte in die kerke van vandag posgevat – die gedagte dat mense net tot bekering kan kom onder “ideale” toestande.  Daarom moet die mense vertel word watter voordele Christenskap inhou. Moet mense vertel word van hoe oulik hulle is en belangrik is vir die Here. Moet hulle stroop om die mond gesmeer word en hulle met soetsappige woorde gevlei word om tog maar net Jesus aan te neem.

Maar waar die Gees van God werk kom mense tot bekering ongeag die omstandighede! Lees ons Hand. 17^1-9 sien ons dat deur die toedoen van die Jode die stad Thessalonika opgestook is teen Paulus hulle en die Evangelie van verlossing in Christus! En tog, te midde van hierdie opstand en gevaar sorg die Here dat Sy kerk gebou word deur die werk van die Gees wat lewe in die harte van mense wek deur die verkondiging van die Evangelie.  Sodoende het hulle voorbeelde geword van getrouheid aan die Evangelie te midde van vervolging (v. 7).

Paulus hulle dank dus die Here in die eerste plek vir die feit dat hulle kan sien hoe die gelowiges se geloof werk toe hulle die Evangelie wat aan hulle verkondig is, met blydskap aangeneem en geglo het! Maar tweedens dank hulle ook God dat hulle kan sien hoe liefde deel van hierdie gelowiges se lewe is – 'n liefde wat opoffer en homself inspan vir God en die bevordering van die Evangelie.

INSPANNENDE LIEFDE

In vers 8-9 getuig Paulus dat die tweede rede waarom hulle God dank, die feit is dat die gelowiges in Thessalonika nie net die Evangelie ontvang en geglo het nie, maar ook uitgedra het! Hy skryf in vers 8: “Van julle af is die Woord van die Here in Masedonië en in Ahaje verkondig…”

Hierdie gelowiges het besef dat die geloof wat daar in hulle harte was nie iets was wat hulle vir hulself kon hou nie. Inteendeel, hulle het die liefde van God gesmaak – die liefde van God se verlossingswerk in hulle lewe op grond van die verlossingswerk van Jesus Christus en deur die krag van die Heilige Gees. En as hulle dan God se liefde in Christus ervaar het, hoe kan hul dan anders as om ook in liefde vir hulle naaste hierdie selfde boodskap van verlossing aan die mense rondom hulle te verkondig!

Die vraag wat ons vir onsself moet vra is dit: Dring die liefde van Christus my om in liefde die Evangelie van verlossing in Christus aan ander te verkondig? Of anders gestel: Het ek my naaste so lief dat ek met dieselfde ywer en oortuiging waarmee Paulus hulle die gelowiges in Thessalonika tot bekering geroep het, ander mense rondom my daagliks tot bekering roep? Of moet ons vandag dalk erken dat ons eindelik liefdeloos optree, omdat ons hierdie wonderlike boodskap van verlossing in Christus vir onsself hou?

Die uitdra van die Evangelie het egter meer as net hulle woorde ingesluit – dit het ook die manier waarop die gelowiges geleef het, ingesluit. Daarom skryf die apostel: “… oral het die mense gehoor van julle geloof in God, sodat dit nie vir ons nodig is om nog iets daaroor te sê nie. Die mense vertel self van hoe julle ons ontvang het en hoe julle jul van die afgode tot God bekeer het en nou die lewende en ware God dien.” (v.8-9)

Die lewe van die gelowiges was deur twee belangrike sake gekenmerk.

Eerstens word daar 'n negatief gestel: Julle het jul van die afgode bekeer. M.a.w. daar het 'n ingrypende verandering in julle lewe plaasgevind. Julle het jul rug gedraai op die ou, sondige lewe. En dit is wat ware bekering behels – dit beteken dat ek die lewe wat ek vroeër geleef het toe ek nog onder die beheer van my sondige begeertes was, afgesterf het. In die woorde van Paulus aan die Galasiërs: “Die wat aan Christus behoort, het hulle sondige natuur met al sy hartstogte en begeertes gekruisig” (Gal. 5²⁴)

Maar positief gestel, is bekering nie net 'n wegdraai van die ou, sondige lewe nie – dit is ook 'n omdraai na 'n lewe wat God verheerlik. Vers 9 lees: “… en hoe julle jul van die afgode tot God bekeer het en nou die lewende en ware God dien”

Daar is gans te veel gelowiges vandag wat wil breek met die sonde in hul lewe, sonder om te wil lewe tot eer van God. Hulle wil vry wees van die bande van die sonde, hulle wil vry wees van die komende oordeel, hulle wil vry wees van alles wat hulle lewe kan vernietig; maar hulle is nie bereid om hulle te laat verbind tot 'n lewe wat God verheerlik nie.

'n Ware bekering beteken meer as om net die Evangelie te glo en met die sonde in jou lewe te wil breek – dit beteken ook om vir God, Sy eer en die uitbreiding van Sy koninkryk te lewe!

VOLHARDENDE HOOP

Laastens dank Paulus hulle die Here ook vir die volhardende hoop wat hulle in die lewe van die gelowiges raaksien. Hierdie lewende hoop word verder verduidelik in vers 10: “… en dat julle Sy Seun wat Hy uit die dood opgewek het, uit die hemel verwag, Jesus deur wie ons gered word van die oordeel wat kom.”

Die hoop van die gelowiges was drieledig: In die eerste plek was hulle hoop gevestig op die lewende en opgestane Christus! Hulle het geglo dat Jesus Christus vir hulle gesterf het, maar dat God Hom ook liggaamlik uit die dood opgewek het. Hulle (en ook ons vandag) glo in en stel ons vertroue op die Lewende Here! Tweedens het hulle ook die wederkoms van Christus verwag. Alles wat hulle gedoen het, was gedryf deur die wete dat Christus enige oomblik van die dag kan kom en dan mag hulle nie ledig gevind word nie. En derdens het hulle ook vertrou dat hulle by Christus se wederkoms die volle verlossing deelagtig sal word – dat hulle voor die regterstoel van Christus sal verskyn en sal hoor: “Mooi so, goeie en getroue dienskneg, oor min was jy getrou en oor veel sal jy aangestel word. Gaan in die vreugde van jou Here in.”

Hul geloof was dus gevul met 'n toekomsverwagting – die verwagting dat Christus enige oomblik kan verskyn. Hoe lyk ons verwagting? Sien ons uit na die wederkoms van Christus?

SLOT

Saamgevat, 'n ware bekering word sigbaar in geloof, liefde en hoop:

Geloof: Dit wil sê dat God deur Sy Gees die geloof in ons harte wek, sodat ons die Evangelie van verlossing in Jesus Christus met blyskap kan aanneem en glo.

Liefde: 'n Liefde vir God en ons naaste wat sigbaar word in die feit dat ons die Evangelie van verlossing met ons mond verkondig, maar ook deur ons lewe volgens hierdie Evangelie inrig deur met die sonde in ons lewe te breek en tot eer van ons Verlosser te lewe.

Hoop: Dit is die lewende verwagting na die wederkoms van Jesus Christus, die Seun van God en ons Verlosser.