Vir diegene wat n resensie van die nuwe fliek van Noag soek

Resensie deur Ken Ham

Laat ons gesindhede God verheerlik

Skriflesing: 1 Thess. 5:12-28

Tema: Laat ons gesindhede God verheerlik

INLEIDING

Dikwels is die dade van mense soos maskers wat hulle dra. Op die oog af lyk dit baie mooi, baie vroom en baie godsdienstig. Die werklikheid is egter dat agter baie maskers 'n gesindheid skuil wat nie die Here verheerlik nie.

Die probleem is dat maskers nie altyd op bly nie. Daar kom altyd 'n tyd waar die maskers afval of afgehaal word om die gesindheid te ontbloot! Dan is voorgee verby en mense sien die persoon vir wie hy / sy werklik is.

In vers 12-18 spreek die Here deur Sy apostel die kern van baie probleme aan, nl. die gesindheid. In hierdie gedeelte kom druk die Here Sy vinger op drie areas van die lewe waar ons gesindheid dikwels na vore kom:

• Die eerste is ons gesindheid teenoor die voorgangers van die gemeente.
• Die twee is ons gesindheid teenoor ons medegelowiges.
• Die derde is ons gesindheid in moeilike tye. 

ONS GESINDHEID TEENOOR DIE VOORGANGERS

'n Paar dekades gelede was die uitdrukking “die predikant is die gesalfde van die Here” 'n algemene tendens. Predikante is as belangrike mense in die samelewing beskou, en was deel van die min “geleerde” mense in die vorige eeu. Maar soos wat die jare aangestap het, het daar in 'n verandering begin intree. Al hoe meer lidmate het nie meer die predikant as die “gesalfde van die Here” beskou nie, maar eerder as die “vloerlap van die gemeente”. Selfs in ons tyd vandag hoor mens die gerugte van gemeentes wat predikante uiters sleg behandel.

Dit mag egter nie so wees nie. In vers 12-13 gee die Here deur Sy apostel die opdrag om die “mense wat so hard onder julle werk” – wat natuurlik nie net die predikant insluit nie – te erken en in liefde te respekteer.

Die vraag is: Waarom moet ons dit doen? Waarom moet ons mense wat in die gemeente werk verrig, erken en hulle in liefde respekteer? Die rede word vir ons in vers 12 gegee: “Broers, ons vra julle: Erken die mense wat so hard onder julle werk en julle in opdrag van die Here lei en teregwys.”

Let op die frase: “wat in opdrag van die Here”. Hierdie frase sny diep na twee kante toe: 

• Eerstens sny dit diep na die kant van hulle wat diens in die gemeente verrig – hetsy dit die predikant, ouderling, diaken of enige lidmaat is. As bedienaars in die gemeente, staan ons onder die gesag van die Here en mag ons niks meer, niks minder en niks anders doen as wat God van ons verwag nie. As mense in diens van God, is ons geroep om die gemeente te bedien soos God dit van ons verwag. As dit beteken dat ons mekaar sal lei vanuit die Woord, dan moet ons mekaar lei. As dit beteken dat ons mekaar vanuit die Woord moet teregwys oor sonde in ons lewe, moet ons mekaar teregwys. Al hierdie dinge moet ons in 'n gesindheid van nederigheid en gehoorsaamheid doen. Nooit mag ons die posisie waarin God ons gestel het, misbruik vir persoonlike gewin nie, hetsy dit is om onsself te verryk of vir onsself eer in te palm wat ons nie toekom nie. Nee, ons staan in diens van die Here Jesus Christus, die Hoof van Sy kerk, en ons moet doen wat Hy ons beveel om te doen deur Sy Woord.
• Maar tweedens sny dit ook diep na die kant van hulle wat bedien word. Dit is baie maklik om wanneer ons tereggewys word, ons onsself vererg en soos 'n stout kind onsself wip. In sulke gevalle wel ons sondige natuur op soos die skuim van die see en bring dit 'n gesindheid van doelbewuste ongehoorsaamheid na vore. En hoeveel keer het mens dit nie al gesien nie – dat wanneer mense in liefde 'n lidmaat wil reg help en leiding vanuit die Woord wil gee, die persoon in sy hardkoppige ongehoorsaamheid net bly voortleef in sy sonde. Dikwels word gelowiges wat wil help die woorde “moenie vir my preek nie” of “wat maak jou beter as wat ek is” of “hou op om so skynheilig te wees” toegesnou. 

Al hierdie dinge lê natuurlik op die oppervlakte – so erg soos dit mag wees. Maar onder die oppervlakte skuil daar 'n gesindheid wat al hierdie sake na vore bring. Wanneer mense nie meer die mense wat hard werk erken en in liefde respekteer nie, getuig dit van 'n gesindheid wat nie meer die Hoofskap van God erken en van liefde teenoor Hom getuig nie.

Wat ons terugbring by ons voorbeeld uit die verlede. Waarom het die gesindheid teenoor predikante oor die afgelope paar dekades gedraai? Die rede is: hulle gesindheid teenoor die Here het gedraai. Ons moet goed verstaan dat die manier waarop predikante hanteer word, getuig van hoe mense oor God nadink en Sy Woord hanteer. Waar daar geen respek en eerbied vir God en Sy Woord is nie, sal daar ook nie meer respek en eerbied wees vir Sy diensknegte wat die Woord bedien nie.

Ons moet onsself dus die vraag afvra: Wat is my gesindheid teenoor God en Sy Woord? Maar ook: Word my gesindheid teenoor God en Sy Woord in my optrede sigbaar teenoor hulle wat in diens van daardie Woord staan?

Paulus hulle gaan verder en wys ook op ons gesindheid teenoor ons medegelowiges in vers 14-15.

ONS GESINDHEID TEENOOR ONS MEDEGELOWIGES

Ook hier word twee sondes aan die kaak gestel:

• Aan die een kant die sonde van Kaïn wat in baie oorgebly het, nl. die vraag: “Is ek my broer se oppasser?”
• En aan die ander kant die sonde van rebellie wat sê: “Wie is jy om vir my te preek?” 

In vers 14-15 wys die Here vir ons dat ons mekaar se oppassers is. In vers 14 gee Hy vir ons vier riglyne oor hoe ons na mekaar omsien:

• In die eerste plek deur die leegleêrs tereg te wys. Daar was onder andere in Thessalonika gelowiges wat die leer oor die wederkoms van Christus verkeerd verstaan het. Hierdie mense het onder andere ophou werk en op die res van die gelowiges in die gemeente begin teer. Die Here kom dus na die gemeente toe en roep hulle op om hierdie gelowiges nie in die sonde van hul onkunde te laat begaan nie, maar hulle tereg te wys en op te roep om hul pligte na te kom. Hulle moet ophou om leeg te lê by hulle huise en begin werk.
• Tweedens moet ons ook die kleinmoediges moed in praat. Elkeen van ons gaan deur 'n tyd in ons lewe waar ons voel dat alles net te veel word. Ons sien die donker wolke, sonder 'n silwer randjie. Ons sien die hoë berge wat ons moet klim, maar geen paadjies na die bopunt lei nie. Ons sien die storms van die lewe, maar geen reddingsboei wat ons kan gryp nie. Dit is in hierdie tye wat ons ons medegelowiges nodig het om ons vanuit die Woord moed in te praat en ons deur die moeilike tye te help. Dit is onder andere wat Paulus hulle in hoofstuk 4:13-5:11 gedoen het.
• Derdens moet ons die swakkes help. In die gemeente sal daar altyd mense wees wat sterker is. En hier gaan dit nie noodwendig net oor die geestelik nie, maar ook oor die liggaamlike. Dit is ons plig om mekaar te help ook wat ons daaglikse lewe betref. Dus, as ons weet dat 'n tannie of oom in die gemeente hulp nodig het, moet ons bereid wees om dit te gee. Ons mag nie daarvoor terugdeins nie.
• Vierdens moet ons geduld aan die dag lê. Baie gemeentes het al geskeur en is uit mekaar geruk, omdat mense nie geduldig was met mekaar nie. Hulle was vinnig om te praat en stadig om te luister. Maar so mag dit nie wees nie. Ons moet vinnig wees om te luister, stadiger om te praat en nog stadiger om te reageer. 

In vers 15 word daar 'n verdere opdrag gegee, 'n opdrag wat seker die moeilikste is van al die opdragte ten opsigte van oor ons gesindheid teenoor ons medegelowiges, nl. dat ons mekaar sal vergewe en mekaar se belange sal najaag.

Hierdie is waarskynlik die moeilikste opdrag, omdat as ons te na gekom is, ons eerste reaksie is om wraak te neem. En dikwels neem hierdie wraak die vorm aan van: “Laat die man maar so aanhou in sy sonde, erns sal die Here hom straf.” Wraak neem hoef nie iets te wees wat ons fisies aan iemand doen nie. Dit is dikwels niks anders as om stil te bly wanneer ons sien dat ons medegelowiges op 'n pad is wat hulle gaan seer maak nie.

Maar dikwels neem “kwaad met kwaad vergeld” ook die vorm van beskuldigings aan: “Wie is jy om vir my te preek?!” In plaas daarvan dat ons luister na wat die Woord van die Here vir ons sê deur ons medegelowiges, is ons aanvallend en probeer ons ons sonde as “kleiner” voorstel in vergelyking met die “groot” sondes van medegelowige wat ons kom tereg wys.

Ons moet egter onthou dat ons kinders van die Allerhoogste is – die Een wat nie kwaad met kwaad vergeld het nie; maar eerder kwaad met genade beantwoord het. Laat ons dan in die voetspore van ons Here wandel wat nie terug beledig het nie, maar vir hulle wat Hom gekruis het, gebid het.

ONS GESINDHEID IN MOEILIKE TYE

Waar vers 12-15 die gesindheid wat uiterlik na vore kom, aanspreek; spreek hy in vers 16-18 die innerlike gesindheid aan. In die Grieks is vers 16-18 een sin en moet ons dit as 'n eenheid verstaan.

Vanuit 1 Thess. 3 is dit duidelik dat die gelowiges in Thessalonika 'n moeilike tyd gehad het. Verdrukking en vervolging was deel van hulle lewe en dit kom baie maklik gebeur het dat hulle in hierdie omstandighede mismoedig en selfs opstandig kon raak. Daarom skryf Paulus hull: “Wees altyd bly.” Let wel, “wees altyd bly,” nie net “soms” of “wanneer dinge goed gaan” nie, nee, “altyd”. Ja, selfs wanneer die omstandighede moeilik is en dinge donker is rondom hou, wees bly!

Maar nou kan ons maklik sê: “Paulus, gaan jy nie 'n bietjie ver nie. Hoe kan 'n mens bly wees wanneer dit moeilik gaan? Is dit nie skynheilig nie?”

Hierop gee die Here vir ons die antwoord. In vers 17 en 18 wys die Here vir ons die bron en inhoud van ons blydskap.

In vers 17 word vir ons op die bron van ons blydskap gewys wanneer daar geskrywe staan: “Bid gedurig” of soos die ’53-Vertaling dit stel: “Bid sonder ophou.” Gebed is die bron van ons blydskap, nie omdat gebede in sig self krag het nie, maar omdat ons deur gebed tot die Bron van alle lewe, tot God self, nader. Dit is in gebed by ons Hemelse Vader waar ons kragte hernu word, sodat ons die moeilike tye van die lewe kan deurstaan sonder om moedeloos te word. Dit is in gebed wat, soos Spurgeon dit so mooi stel, ons “hawe teen die storms van die lewe” binnevaar. Dit is in gebed waar ons rustig word by die troon van ons Here en opnuut besef dat ons lewe in Sy hande is. En die wete gee groot vreugde!

Waar vers 17 na die bron van ons blydskap wys, wys vers 18 op die inhoud van ons blydskap. Hierdie inhou kan in een woord saamgevat word: “dankbaarheid”. Wanneer begin ons moedeloos word en opstandig? Dis wanneer ons begin vaskyk teen die dinge wat nou in ons lewe gebeur en vergeet van al die groot seëninge wat ons uit die hand van ons Hemelse Vader ervaar het en steeds ervaar. Daar is geen beter manier om vreugde in jou lewe te ervaar te midde van moeilike omstandighede anders as om terug te dink aan God se goedheid in jou lewe nie:

• Dink aan God se genade wat Hy aan jou bewys het in Jesus Christus. Hy het Sy Seun gegee sodat jy verlos kon word.
• Dink aan die seëninge wat jy so vanselfsprekend aanvaar in jou daaglikse lewe: kos op die tafel, dak oor jou kop, klere aan jou lyf, ens.
• Dink aan die beloftes van God wat Hy nog in die toekoms sal vervul – beloftes van die ewige heerlikheid wat vir jou wag!

O, sal ons nie saam met die psalmdigter uit jubel: “Prys die Here met blye galme, o my siel, daar is ryke stof!” (Ps. 146:1)

SLOT

Deur die verlossingswerk van Christus het God ons deel van Sy huisgesin gemaak. Hy het na ons kom omsien en ons belange op die hart gedra. Hy het en hou steeds oor ons die wag. As ons dan al hierdie seëninge deur die verlossingswerk van Christus ontvang het, sal ons nie dan ook soortgelyk lewe teenoor ons medegelowiges nie? Sal ons nie omgee oor wat in die gemeente en in die lewe van ons medegelowiges aangaan nie?

En as God dan al hierdie wonderlike seëninge aan ons geskenk het, en ons daagliks steeds ryklik seën, sal ons nie stof tot lofprysings hê nie? Sal ons nie rede hê om bly te wees en Hom te verheerlik in ons woorde en dade nie?

Mag die Here ons oë op Hom gerig hou – ons Hoof en ons Leidsman. Mag Hy ons gereed hou in Sy diens in Sy kerk en koninkryk. Mag Hy ons lippe en harte aanraak om Hom te loof en te prys vir die gawes wat ons uit Sy hand ontvang. Amen.

Lewe in afwagting van die wederkoms van Christus

Skriflesing: 1 Thess. 5:1-11

Tema: Lewe in afwagting van die wederkoms van Christus

INLEIDING

In 1 Thess. 4:13-5:11 spreek die apostel Paulus twee emosies aan wat algemeen voorkom onder alle mense:

• In 1 Thess. 4:13-18 spreek hy die emosie van hartseer aan, soos ons verlede week gesien het. Die gelowiges in Thessalonika was hartseer oor die gelowiges wat reeds gesterf het en het begin vrae vra oor of hulle ook deel sal hê aan die wederkoms van Christus.
• In 1 Thess. 5:1-11 spreek hy 'n tweede emosie aan, nl. vrees – vrees vir die wederkoms van Christus. Die wederkoms van Christus is 'n wonderlike vooruitsig – mits dit binne die regte verband verstaan word. 

In 1 Thess. 5:1-11 roep die Here deur Sy apostel die gelowiges op om in afwagting van die wederkoms te lewe. Dit beteken dat verkeerde idees wat onder die gelowiges geleef het, eers reg gestel moes word. Eers nadat die verkeerde idees reg gestel is, kon die gelowiges gewys word op hoe hulle moes lewe.

VERKEERDE IDEES REG GESTEL

Vrees het 'n manier om homself aan die slaap te sus deur te sê: “As ek weet wanneer die gevaar gaan kom, kan ek daarvoor gereed wees.” Hierdie was ook die gedagte onder die gelowiges in Thessalonika.

Paulus hulle het sekerlik met die gelowiges gepraat oor die wederkoms van die Here. Daarom skryf hy in vers 2: “Julle weet self maar alte goed dat die dag van die Here onverwags kom soos 'n dief in die nag.” Die uitdrukking “die dag van die Here” is deur in die Ou Testament gebruik om te verwys na die dag waarop God die wêreld sal oordeel. Daar is baie mense vandag wat – as hulle nog glo in die wederkoms – 'n baie idiliese beeld van die wederkoms het. Maar kyk ons na die beskrywing van die dag van die Here, is dit 'n dag wat angswekkend sal wees. Ons lees byvoorbeeld in die profete die volgende beskrywings:

• Joël skryf in Joël 2:1-2: “Blaas die ramshoring in Sion, roep hard op My heilige berg. Al die inwoners van die land sal bewe, want die dag van die Here kom, dit is naby: dié stikdonker dag, die dag van donker wolke waarop die groot sterk nasie oor die berge uitsprei soos die lig van die dagbreek uitsprei …” En ook in vers 11: “… Die dag van die Here is die groot dag, 'n verskriklike dag; wie is daarteen bestand?”
• Ons vind dieselfde prentjie in Amos 5:18-20 waar die Here vir die volk wat hul rug op Hom gedraai sê: “Ellende wag vir dié wat smag na die dag van die Here! Waarom verlang julle na die dag van die Here? Dit sal donker bring, nie lig nie; dit sal wees soos wanneer iemand vir 'n leeu vlug en 'n beer val hom aan, of soos wanneer iemand tuiskom en hy leun met sy hand teen die muur en 'n slang pik hom. Die dag van die Here bring donker, nie lig nie; net duisternis, nie 'n ligstraal nie.”
• Of dink aan die uitspraak van die Here deur die profeet Maleagi in Mal. 4:1: “Die dag kom en hy brand soos 'n oond. Dié wat teen God in opstand is, almal wat verkeerd doen, sal die kaf wees, en hulle sal verbrand word deur die dag wat kom, sê die Here die Almagtige. Daar sal van hulle nie 'n wortel, nie 'n tak oorbly nie.” 

Hierdie, en ander uitsprake in die Ou Testament, leer ons dat die dag van die Here beslis nie 'n ligtelike saak sal wees nie. Die aarde sal voor Hom bewe, die fondamente van die berge sal skud en losruk, die see sal opwel soos nog nooit te vore nie en die volke sal skuiling soek.

Omdat hierdie so 'n vreeslike dag sal wees, het die gelowiges probeer om hul voor te berei vir die dag, maar op die verkeerde manier. Hulle het probeer uitvind wanneer die dag sal wees, sodat hulle gereed sal wees daarvoor. Maar die apostel Paulus wys hulle op hul denkfout. Hy sê in vers 1-3 dat dit nie nodig is dat hulle aan die gemeente oor die tyd hoef te skryf nie, omdat hulle reeds weet dat niemand weet wanneer die dag sal aanbreek nie. Om hierdie waarheid tuis te bring, gebruik hy twee beelde:

• In die eerste plek sê hy in vers 2 dat die dag van die Here “onverwags sal kom, soos 'n dief in die nag”. Diewe is vreemde mense. Hulle los nie vir jou 'n waarskuwingskaartjie wat sê: “Geagte inwoner van so en so. Ons gaan môreaand om 23:00 by jou huis inbreek. Vriendelike groete, die buurt-inbreker” nie. Nee, 'n dief kom in die nag wanneer niemand hom kan sien nie, wanneer almal slaap sodat niemand hom sal hoor nie. Sy besoek is totaal onverwags en skielik. So sê Paulus hulle sal dit wees met die koms van Christus. Dit sal skielik wees, sonder waarskuwing.
• Die tweede beeld wat hy gebruik is die beeld van die geboortepyne van 'n swanger vrou. Hy skryf in vers 3: “Wanneer die mense sê: ‘Alles is rustig en veilig,’ sal die ondergang hulle skielik oorval soos geboortepyne 'n swanger vrou, en niemand sal ontkom nie.” Waar die onverwagte en skielike wederkoms van Christus in v. 2 beklemtoon is, beklemtoon Paulus hulle in v. 3 die skielike en onvermydelike wederkoms van Christus. Die geboortepyne word verwag, sodra die vrou hoor dat sy swanger is. Dit sal kom, sy kan dit nie verhoed nie. Dit sal ook skielik wees, al verwag sy dit. So sal dit dan ook by die wederkoms wees. Alhoewel die feit van die wederkoms reeds aangekondig is, sal dit steeds skielik gebeur en daar is niks wat die mens kan doen om dit te verhoed nie. 

Saamgevat, sê Paulus hulle: Moenie julle kop breek oor die tyd van Christus se wederkoms nie. Weet net dit: dit sal onverwags wees en dit sal onvermydelik wees. Daarom wees gereed daarvoor. 

WAG OP DIE REGTE MANIER

In v. 4-8 word die regte ingesteldheid ten opsigte van die wederkoms vir ons verduidelik. Dit doen Paulus hulle deur 'n skerp kontras te stel tussen vier teenoorgesteldes:

• Die kontras tussen dag en nag.
• Die kontras tussen lig en duisternis.
• Die kontras tussen wakker bly en aan die slaap wees.
• Die kontras tussen nugter wees en dronk wees. 

As gelowiges is ons deel van die lig, ons lewe in die dag, ons is wakker en by ons volle positiewe. Dit beteken dat ons sien omkant gevang word deur iets wat skielik gebeur nie. Want wanneer word iemand omkant gevang deur iets wat skielik gebeur? Daar is drie geleenthede wanneer iemand omkant gevang word:

• Eerstens wanneer dit nag is en alles donker is. In die donkerte kan jy nie die gevaar sien aankom nie.
• Tweedens wanneer iemand aan die slaap is en iets skielik gebeur. Dink maar net hoe 'n alarm jou kan laat skrik wat skielik afgaan in die middel van die nag terwyl jy rustig slaap.
• Derdens wanneer iemand dronk is en nie kan reageer soos wat hy moet op die gevaar wat hom skielik tref nie. 

Dit is die verskil tussen die gelowiges en ongelowiges.

• Die gelowiges is mense van die lig, wat weet dat die wederkoms van Christus kom en daarom wakker is en dit verwag. Hulle laat hulself nie toe om bedwelm te word deur dit wat aards en tydelik is nie, maar met nugter denke hou hulle voortdurend die hemel dop in afwagting van die verskyning van Christus.
• Die ongelowiges aan die ander kant, is soos mense wat lewe in die duisternis en nie die gevaar van die wederkoms van Christus raaksien of daarvan bewus is nie. Hulle is geestelik aan die slaap en hoor nie die voetstappe van Christus in die wedergeskiedenis nie en sien nie die tekens van die tyd nie. Hulle verstaan nie dat die tyd min is en dat die wederkoms enige oomblik kan aanbreek nie, want hulle verstand is benewel en bedwelm deur die bekoortlikhede van hierdie tydelike lewe. Deur al die rykdom en prag van die wêreld het die Satan hulle bedwelm en dink hulle dat hulle vir hulself hemel op aarde moet maak. 

'N HOOPVOLLE AFWAGTING

Wat maak dan die verskil tussen hoe die gelowiges en ongelowiges na die wederkoms kyk? Die verskil is Christus. As kinders van die lig, trek ons die borsharnas van geloof en liefde aan. In die geloof, rig ons ons oë na die hemel in afwagting van Christus se verskyning; terwyl ons in liefde hier op aarde lewe en 'n ligdraer is van die Evangelie van verlossing in Christus. Deur hierdie geloof en liefde plaas ons ook die helm van hoop op die verlossing op ons kop en stry ons die goeie stryd in die wete dat ons by die wederkoms van Christus die volle verlossing deelagtig sal word.

Hoe kan ons met hierdie afwagting op die wederkoms lewe? Hoe kan ons uitsien na die dag van die Here wat deur die profete en ook in die Nuwe Testament beskryf word as 'n vreeslike dag, 'n dag van verskrikking, 'n dag wat vrees in die harte van mense sal laat inskiet? Hoe? Ons kan uitsien na die wederkoms van Christus omdat ons weet dat die Regter wat kom, ook ons Verlosser is wat Sy lewe vir ons afgelê het. Die apostel Paulus skryf in vers 9-10: “God het ons tog nie bestem om gestraf te word nie, maar om deur ons Here Jesus Christus verlos te word. Hy het ter wille van ons gesterwe, sodat ons, of ons by Sy koms nog lewe of reeds dood is, saam met Hom kan lewe.”

Die Regter wat kom, is die Een wat Sy lewe vir ons afgelê het! Deur Sy dood het ons die lewe ontvang. Daarom sal ons ook by Sy wederkoms die volle erfdeel ontvang – 'n lewe in die heerlike teenwoordigheid van die Almagtige God vir ewig en altyd. Ons het beslis 'n wonderlike vooruitsig! 'n Vooruitsig wat nie in ons vrees wek nie, omdat ons weet dat ons straf reeds gedra is en die prys vir ons sonde reeds betaal is. Daarom verwag ons nie straf nie, maar verlossing; nie Godverlatenheid nie, maar Godsteenwoordigheid; nie vrees en bewing nie, maar blydskap en vreugde!

SLOT

Die apostel sluit v. 11 af op 'n soortgelyke wyse as 4:18: “Praat mekaar moed in en versterk mekaar dan met hierdie woorde, soos julle trouens reeds doen.” Die wederkoms van Christus, die wete dat Hy ons Verlosser is en die feit dat ons die volle verlossing by Sy koms sal ontvang; is die gereedskap waarmee ons mekaar se geloof versterf, die bron waaruit ons mekaar bemoedig en aanspoor en die vlam wat die vuur van hoop in ons harte brandend hou!

Mag ons lewe daarvan getuig dat ons die skielike en onvermydelike wederkoms Christus enige oomblik verwag. En mag God ons deur Sy Gees die krag gee om steeds op ons pos te staan by Christus se wederkoms, gewapen met die harnas van geloof en liefde en die hemel van hoop op die verlossing.

Dink na oor wat jy gaan beloof

Skriflesing: Pred. 5:1-6

Tema: Dink na oor wat jy gaan beloof

INLEIDING

As beloftes aan mense skuld maak, dan maak geloftes aan die Here beslis dubbele skuld. Tog is dit iets wat ons mense nie verstaan nie. Baie dink dat hulle met die Here kan maak soos wat hulle met ander maak: Hulle is vinnig om iets op die ingewing van die oomblik te beloof, maar wanneer die tyd kom om te doen wat hulle beloof het, is hulle vol verskonings. So maak baie kerklidmate met die geloftes wat hulle voor die Here aflê: Hulle staan voor die kansel en beloof om die Here getrou te dien, maar kort voor lank of die gelofte is vergete en hulle dwaal van die Here af weg.

Maar dit mag nie so wees nie. Deur die verlossingswerk van Christus is ons kinders van die God van die Waarheid. Ons lewe moet ook hiervan getuig! Die geloftes wat ons aan die Here maak moet ons nakom. So getuig ons dat ons kinders van die Here is – die Een wat altyd Sy beloftes nakom.

Daarom waarsku die Here ons vanoggend deur die boek van die Prediker om goed na te dink oor dit wat ons voor God beloof.

In die gedeelte wat ons gelees het is daar 4 waarhede wat wat vir ons uitgelig word:

• Eerstens: Moenie oorhaastig wees, sodat jy moet sê “ek het my vergis” nie.
• Tweedens: As jy beloof, betaal dit.
• Derdens: As jy onseker is, moet eerder nie beloof nie.
• Vierdens: God laat nie met Hom spot nie. 

In die eerste plek dan: Moenie oorhaastig 'n gelofte aflê nie.

MOENIE OORHAASTIG 'N GELOFTE AFLÊ NIE

Daar het 'n plaag die kerke stilweg binnegedring. Hierdie plaag is om in die ingewing van die oomblik allerhande geloftes aan die Here af te lê sonder om oor die gevolge daarvan na te dink:

• Sommige van hierdie geloftes neem die vorm van onderhandeling aan: “Here as U dit of dat vir my doen, dan sal ek dit of dat vir U doen.”
• Ander geloftes word gereken as 'n godsdienstige plig wat nagekom en afgehandel moet word, soos belydenisaflegging.

Op hierdie maniere word daar een na die ander gelofte voor die Here afgelê, terwyl dit nooit die voorneme is dit wat beloof is, na te kom nie. So vergeet hulle Wie die Een is voor Wie hulle staan: Die Heilige God wat in die hemel troon!

Wanneer jy dan met hierdie mense gaan praat, sal sommige die deur in jou gesig toeslaan, terwyl ander 'n meer “godsdienstige” masker sal voorhou deur te sê: “Maar dis nie hoe ek dit verstaan het nie.”

Daarom is die waarskuwing duidelik: “Moenie te gou praat nie, moenie oorhaastig 'n belofte aan God maak nie, want Hy is in die hemel en jy op die aarde. Laat jou woorde daarom min wees … Moenie dat jou mond jou laat sondig sodat jy vir 'n priester moet sê: ‘Ek het my vergis’ nie.” (Pred. 5:1, 5)

Maar tweedens: Wat jy beloof, moet jy betaal.

BETAAL WAT JY BELOOF

Daar is baie wat die standpunt inneem wat sê: “As ek nie verstaan het wat ek destyds belowe het nie, is ek nie verplig om dit wat belowe is, te betaal nie.”

Maar kyk mooi na die gedeelte wat ons gelees het. Nêrens lees ons dat die feit dat jy 'n gelofte in onkunde afgelê het, jou van jou verantwoordelikheid om daardie gelofte na te kom, los maak nie. Inteendeel! Vers 3 is hieroor baie duidelik, wat jy beloof het, moet jy betaal - ongeag wat dit is: “As jy aan God 'n gelofte gedoen het, moet jy nie versuim om dit te betaal nie. Hy hou nie van ligsinnige mense nie. Wat jy beloof het, moet jy betaal.” Die Hebreeuse woord wat hier met “versuim” vertaal word, gaan oor meer as om nie die gelofte na te kom nie. Dit gaan veral oor die feit dat ons nie moet uitstel om die gelofte wat ons aflê te betaal nie.

Tog gebeur dit dikwels. Kinders lê belydenis van geloof af waarin hulle voor die Alwetende en Heilige God belowe om Hom getrou saam met hul medegelowiges in die samekomste van die gemeente te dien en te aanbid. Maar wanneer daardie gelofte betaal moet word, begin hulle uitstel:

• Hulle gaan studeer en sê: “Here, nie nou nie. Ek is nog jonk en wil nog die lewe geniet.”
• Dan begin hulle werk en sê: “Here, nog nie. Ek moet nou eers my plekkie hier by die werk verseker.”
• Dan ontmoet hulle hul man of vrou en trou en sê: “Here, nog so bietjie uitstel, die lewe is swaar vir jong getroudes.”
• Dan kom die kinders en hulle sê: “Here, ek moet nou genoeg tyd aan my kinders spandeer. Ek het nie nou tyd om my geloftes te betaal nie.”
• En uiteindelik tree hulle eendag af en sê: “Here, die lewe is kort en daar is nog baie wat ek wil sien en geniet. Ek sal later my geloftes betaal.”
• En dan kom die dood. Dan staan daardie persoon voor die Here, terwyl hy/sy moet erken: “Here, ek het nooit betaal wat ek beloof het nie.” 

Betaal wat jy beloof – maar as jy onseker is, luister na die derde waarheid: moet eerder dan niks beloof nie.

MOET EERDER NIE BELOOF NIE

'n Belofte maak skuld en geloftes dubbele skuld slegs wanneer dit gemaak word. Vir solank as wat daar geen beloftes gemaak word nie, is daar geen skuld om te betaal nie.

'n Bank eis slegs die volle bedrag en die rente van 'n lening wanneer daardie lening aangegaan word. Maar waar daar geen lening is nie, is daar niks om terug te betaal nie. Iemand wat weet dat hy nie in staat is om 'n lening te betaal nie, is wys om nooit daardie lening uit te neem nie.

Beloftes bring altyd verantwoordelikheid. As jy nie bereid is om daardie verantwoordelikheid na te kom en te dra nie, moet eerder nie die belofte maak nie. Niemand sal jou kwalik neem nie. Inteendeel! Dit baie meer eerbaar om te erken dat jy nie kan betaal nie wat jy oorweeg om te belowe, as wat jy belowe en later moet erken dat jy nooit in staat was om te betaal nie.

In Spr. 20:25 word gesê dat wie ook al nie dink wat die gevolge van 'n belofte is nie, maar dit oorhaastig maak en later nie kan betaal nie, stel vir homself 'n strik: “Jy stel vir jouself 'n strik as jy oorhaastig iets aan die Here wys en agterna eers besef wat jy belowe het.”

Daarom sê die Prediker in vers 4: “Dit is beter dat jy nie belowe nie, as dat jy belowe en nie betaal nie.”

Dit bring ons by die laaste waarheid: God laat nie met Hom spot nie.

GOD LAAT NIE MET HOM SPOT NIE

In vers 5 word die vraag gestel: “… Waarom sal jy God laat kwaad word oor wat jy gesê het en Hom jou werke laat vernietig?”

Daar is soveel kerklidmate vandag wat vergeet dat die Een voor wie hulle hul geloftes aflê, die Heilige en Almagtige God is, die Een wat in die hemel is! God laat nie toe dat mense Sy met Hom spot nie. Hy is nie goedgesind teenoor hulle wat Sy Naam ydelik gebruik deur valse geloftes af te lê nie.

Daarom, onthou met Wie jy te doen het. Hy is die Een voor Wie jy eendag sal staan om rekenskap van jou lewe te doen. In die woorde van dieselfde Prediker in Pred. 12:14: “God sal rekenskap eis oor alles wat gedoen word, ook oor wat in die geheim gedoen word, of dit goed is of kwaad.”

Waarom sal ons die oordeel van die Here oor ons lewens opwek deur oorhaastig dinge te sê en te belowe wat ons nie kan betaal nie?! Nee, wees eerder stil. Belowe niks en daar sal geen skuld wees nie!

SLOT

Laat ons opnuut aan die Here toewy en opnuut die geloftes wat ons voor Hom afgelê het, bevestig. 

Laat ons die toekomstige geloftes wat ons wil maak, met groot versigtigheid maak. Maak eers seker wat die kostes is, voor jy jou tot die betaling daarvan verbind.

En daar waar ons dalk geloftes in onkunde gemaak het, laat ons die volle gevolge daarvan te wete kom. Laat ons nie verder uitstel om te betaal wat ons beloof het nie, maar laat ons met bereidwilligheid dit nakom.